(Persbericht) Vele studenten genieten van een rijk uitgaansleven met dansen, drank en seks er volop bij inbegrepen. Maar doordat christelijke studenten zich hier snel afzijdig van houden levert dit een groot sociaal probleem op.
Raar aangekeken wordt je tegenwoordig als student wanneer je zegt dat je niet uitgaat. Uitgaan wordt gezien als grote moderne sociale middel wat je met vele medejongeren verbindt. Uitgaan in de vorm van een drankje in een kroegje pakken lukt vaak nog wel voor vele christelijke studenten. Maar uitgaan in de vorm van helemaal losgaan in disco‘˜s en danscafà©s slaan opvallend veel christenen af. En ongelijk geef ik ze niet. Naar mijn inzien zijn er maar 3 prikkels die de dansvloer in een danscafà© of discotheek van tegenwoordig nog hoogstens interessant kunnen maken. Ten eerste is er de daadwerkelijke persoonlijke interesse voor het dansen zelf. Een drang die bij sommigen meer biologisch aangelegd lijkt te zijn dan een aangeleerd concept, maken het vrijuit bewegen op muziek vrij aangenaam. Ten tweede is er de seksuele prikkel: ´schuren‘˜ zoals het genoemd werd in de gangen van de middelbare school maar een iets hevigere vorm ervan aanneemt in het studentenleven. Het derde punt is het overmatig onder invloed zijn van iets, met nadruk op die overmatigheid. Overmatig drank en drugs gebruik zijn niet zeldzaam meer binnen de standaard discotheek. Het geheel van een dansvloer van tegenwoordig op zich lijkt iets aantrekkelijks in zich te hebben maar dat studenten zich massaal tijdens de uitgaansavonden hierop storten geeft in werkelijkheid een ongemakkelijk gevoel bij de christelijke student die niet van dansen houdt. De meeste christelijke jongeren en studenten die ik ken hebben vanuit hun geloof al niks met die tweede en derde prikkel. En wanneer de eerste prikkel al per definitie niet interessant voor ze is levert dit een groot sociaal probleem op. Terwijl vele niet-christelijke studenten zich bevinden in danscafà© ‘˜t Pakhuis in Utrecht, zitten de echte christelijke studenten twee straten verderop in de Boothstraat afgezonderd een bescheiden borrel te houden in hun sociëteit waar geen drank, drugs of enige seksuele prikkel aan te pas komt. Niettemin moet opgemerkt worden dat juist die borrels wel à©à©n van de leukste zijn die ik ken. Maar waarvoor gewaarschuwd mag worden is de sociale splitsing die dit teweeg brengt. Omdat de niet-christelijke studenten zich in hun uitgaansleven vol op die drie grote prikkels storten is het dan ook niet verwonderlijk dat de christelijke studenten elkaar gaan opzoeken om hun manier van borrels te houden. Maar dit geeft wel het effect dat de niet-christelijke studenten geminimaliseerd worden voor de christelijke invloeden in hun leven met alle gevolgen van dien. Mogelijk heeft geen à©à©n student die zich in ‘˜t Pakhuis bevindt weet van het soort borrel dat er twee straten verderop wordt gehouden. Andersom weten de christelijke jongeren vaak wel wat voor soort dansfeesten daar verderop plaatsvinden. De taak ligt dan ook juist bij die christenen om hun niet-christelijke vrienden uit te nodigen voor het soort borrels wat ze waarschijnlijk niet kennen en wat wellicht als een eye-opener voor hun kan werken.