Van 1 juli tot en met 11 september 2005 exposeert het Stedelijk Museum Den Bosch keramiek van Marc Chagal. De tentoonstelling 'Schilderen met vuur' is samengesteld uit werk van Chagall dat het SM's in eigen bezit heeft; het merendeel is echter afkomstig uit de privà© collectie van Chagalls kleindochter Meret Meyer. Het is de eerste keer dat in Nederland op deze schaal en exclusief aandacht besteed wordt aan het keramisch oeuvre van Marc Chagall.
'Schilderskeramiek' is à©à©n van de zwaartepunten in de collectie van het SM's. Het gaat hierbij om keramiek van kunstenaars, die hoofdzakelijk als schilder bekendheid genieten. Precies 20 jaar geleden organiseerde het museum vanuit deze optiek zijn eerste keramiekexpositie. Het betrof de keramiek van Pablo Picasso. Toen ook verwierf het zijn eerste stuk 'schilderskeramiek' dankzij de aankoop van à©à©n van zijn vaassculpturen. Sindsdien is het onderdeel uitgegroeid tot een collectie van ruim 100 stuks met werken van vrijwel alle 'klassieke modernen', vroeg werk van CoBrA-leden en werk van hedendaagse kunstenaars als Erik Anfriesse, Hans van Hoek en Rob Birza.
Vanwege de slepende huisvestingsproblematiek was het museum jarenlang niet in staat zijn collectie en aanwinsten in eigen huis te presenteren. Wel werd 'de schilderskeramiek' in een publicatie gedocumenteerd en maakte hij een tournee langs diverse buitenlandse musea. Vanaf de in gebruikneming van de nieuwe tijdelijke huisvesting zullen geregeld delen van de collectie getoond worden.
Marc Chagall, bekend om zijn poëtische, kleurrijke schilderijen, begint pas op zijn 62e aan keramiek, nadat hij zich in 1949 - net al Pablo Picasso - in de buurt van het Zuid-Franse stadje Vence aan de Cote d'Azur vestigde. Het is van oudsher een streek waar in tal van werkplaatsen keramisch gebruiksgoed werd gemaakt. De meeste keramiek maken zowel Chagall als Picasso in de werkplaats 'Madoura' van Suzanne en Georges Ramià© te Vallauris.
Thema's die Marc Chagall eerder al in zijn schilderkunst en grafiek had behandeld, keren in de keramiek weer terug zoals de geliefden, bijbelvoorstellingen, dierfiguren en herinneringen aan zijn Russisch geboortedorp Vitebsk, telkens weergegeven met liefdevolle aandacht en in een poëtisch dromerige sfeer.
Chagall gebruikt de klei niet als een alternatieve drager voor zijn schilderkunst, maar als een eigen materiaal waarin hij voorstellingen driedimensionaal kan weergeven. Hij krast en tekent in de klei en modelleert het oppervlak naar de figuren die erop komen: rondingen van een kruik accentueert hij bijvoorbeeld zodanig dat ze samenvallen met de lichaamsvorm van een vrouwenfiguur die hij erop afbeeldt. Vissen, vogels en bloemen krijgen letterlijk reliëf op de keramische scherf. Ook experimenteert Chagall met glazuren en engoben, met ruwe en gladde oppervlakken. Hoewel hij aanvankelijk moeite heeft om de gewenste kleureffecten te bereiken vanwege de soms onvoorspelbare chemische reacties tijdens het stoken, zien de resultaten er haast vanzelfsprekend en met veel plezier gemaakt uit.
bron:Stedelijk Museum Den Bosch