Vandaag begint in Noordoost Canada de jaarlijkse massale
zeehondenslachting. De komende weken worden zo'n 320.000 jonge
zeehonden op gruwelijke wijze voor hun bont, vlees en vet
doodgeknuppeld. De Canadese regering brengt de zeehondenpopulatie
willens en wetens in gevaar. Greenpeace eist dat de jacht onmiddellijk
stopt.
De Canadese regering weigert van haar fouten te leren. Vanaf de jaren
vijftig tot de jaren zeventig is het aantal zeehonden door de
overbejaging gestaag gedaald tot zo'n anderhalf miljoen. De acties van
Greenpeace en andere organisaties eind jaren zeventig en begin jaren
tachtig hebben geresulteerd tot vermindering van de jacht. De
wereldwijde afschuw die de Greenpeacebeelden van de bloederige
zeehondenjacht opriepen, zorgde ervoor dat de bontmarkt instortte. De
EU besloot zelfs de import van babyzeehondenbont te verbieden. Hierdoor
verminderde de jacht en kon het zeehondenbestand zich herstellen tot de
huidige vijf miljoen. De Canadese overheid heeft haar beleid echter
nooit gewijzigd: er mochten al die tijd jaarlijks 186.000 dieren
afgemaakt worden. Het herstel van de zeehondenpopulatie heeft dus niets
te maken gehad met zogenaamd duurzaam management van de Canadese
overheid. De populariteit van zeehondenbont is de afgelopen jaren in
andere delen van de wereld weer gegroeid en dus brengen dode zeehonden
weer geld op. Nu zijn de jachtquota hoger dan ooit, en door hernieuwde
overbejaging zal de geschiedenis zich herhalen.
Ondertussen wringt de Canadese overheid zich in alle bochten om de
massale zeehondenjacht te vergoelijken en komt keer op keer met
loze argumenten die geen stand houden.
-De quota zouden gebaseerd zijn op degelijke wetenschap, claimt de
Canadese regering. Zelfs jacht op zo'n grote schaal -van 2003 tot en
met 2005 mogen in totaal 975.000 zeehonden worden gejaagd - zou de
populatie zeehonden niet in gevaar brengen. Vorige maand haalde
Greenpeace deze argumentatie volledig onderuit. Het rapport: 'The
Canadian sealhunt, no management and no plan' betoogt dat jacht op zo'n
grote schaal de populatie zeehonden wel degelijk in gevaar kan
brengen.
-Reductie van het aantal zeehonden zou nodig zijn om de kabeljauw te
laten herstellen. De visbestanden zijn als gevolg van falend
overheidsbeleid eind jaren tachtig totaal ingestort. Omdat er geen
greintje wetenschappelijk bewijs voor deze stelling is, heeft de
Canadese overheid dit argument weer verlaten, maar doet niets om dit
'misverstand' te ontkrachten. Ook het kabeljauw argument wordt door het
Greenpeace rapport gekraakt. Inderdaad eet de zeehond vis, maar dat is
in alle voorafgaande eeuwen nooit het probleem geweest; in een gezond
ecosysteem is dat de natuurlijke voedselketen.
-Deze week stelt de Canadese overheid opeens zonder enige uitleg, dat
de jacht nodig is om de zeehondenpopulatie in toom te houden. Waarom is
volslagen onduidelijk, de natuur is al miljoenen jaren prima in staat
zichzelf te reguleren.
Alle verdediging van de Canadese overheid blijkt keer op keer vooral
holle retoriek om de werkelijke reden te verbloemen: dode zeehonden
brengen geld op. Vorig jaar heeft Greenpeace al een verbod op de import
van zeehondenproducten uit Canada geëist. De milieuorganisatie is blij
dat PvdA en VVD een motie in willen dienen om dit verbod te realiseren.
'Een importverbod op zeehondenproducten vermindert de zeehondenjacht,
is in het verleden gebleken. Het is nog veel belangrijker dat de
Canadese overheid nu eindelijk eens haar verantwoordelijkheid neemt en
de gruwelijke jacht direct stopt', stelt Liesbeth van Tongeren,
algemeen directeur Greenpeace Nederland. 'Greenpeace pleit voor een
duurzaam beheer van de zeeën. Een belangrijk onderdeel van duurzaam
beleid vormt een uitgebreid netwerk van zeereservaten, waar het
zeeleven de kans krijgt om zich weer te herstellen. Alleen dan behaalt
Canada winst voor zowel de natuur als de lokale bevolking die daarvan
afhankelijk is.'
Bron: Greenpeace Nederland