De roman Specht en zoon van de katholieke auteur Willem Jan Otten is bekroond met de twaalfde Libris Literatuur Prijs (50.000 euro). Dat is gisteravond in Amsterdam bekendgemaakt.
In zijn roman Specht en zoon vertelt Willem Jan Otten (1951) het verhaal van portretschilder Felix Vincent die van de rijke industrieel Valà©ry Specht de opdracht krijgt zijn (dode) zoon te schilderen.
"Specht en zoon is niet minder dan een briljante roman, omdat de schrijver het schijnbaar onmogelijke waarmaakt: hij vertelt zijn verhaal vanuit het perspectief van het te beschilderen doek. En het moge duidelijk zijn: dat doet hij met verve", aldus de jury met als voorzitter Martijn Sanders.
Het ongewone vertelperspectief biedt Otten de mogelijkheid de wording van een kunstwerk van wel zeer nabij voelbaar te maken, concludeerde de jury verder. "Maar ook biedt het de schrijver de gelegenheid om speels en luchtig de dilemma's en strevingen onder woorden te brengen van de scheppende artiest, die laveert tussen principes en concessies."
Otten heeft met zijn roman een intellectuele exercitie van formaat geleverd die de lezer nog lang naar adem zal doen happen, denkt de jury. "Des te opmerkelijker dat Specht en zoon à³à³k nog eens een roman is die licht en sprankelend is, en de lezer geen seconde aan ingewikkeld maakwerk doet denken. Het kà¡n bijna niet kunstmatiger - een pratend schilderij, dat moet nog vervelender zijn dan een pratende hond - maar Otten doet het je vergeten, omdat hij je nieuwsgierig maakt naar het drama van de gestorven zoon."
Willem Jan Otten bekeerde zich eind jaren negentig tot het christelijk geloof en liet zich door het doopsel en vormsel opnemen in de RK-Kerk. In november 1999 sprak hij zijn 'Rede tot de verachters van de christelijke religie' in de aula van de VU te Amsterdam uit. Daarin verdedigde hij het christelijke geloof door aan te tonen dat godsdienst allerminst simplistisch en absurd is. Net als zijn echtgenote Vonne van der Meer wordt hij in de media vaak geschaard onder de zogenoemde neokatholieken. Deze aanduiding zou slaan op intellectuelen die een sterke hang naar mystiek en esthetiek hebben en op latere leeftijd besloten het katholicisme te omarmen.
bron:RKK