De minister spreekt de CAO-partijen aan over het maken van onderscheid naar leeftijd. CAO's waarin onderscheid wordt gemaakt naar leeftijd geven doorgaans geen informatie over de redenen daarvoor. Verder bevat slechts een klein deel van de CAO's een bepaling over een klachtenregeling voor sollicitanten. Dat blijkt uit onderzoek dat minister De Geus van Sociale Zaken en Werkgelegenheid naar de Tweede Kamer heeft gestuurd. De minister heeft de Stichting van de Arbeid - waarin de werkgevers- en werknemersorganisaties zitten - gevraagd aanbevelingen te doen deze praktijk te verbeteren.
Volgens de Wet gelijke behandeling op grond van leeftijd bij arbeid, die op 1 mei 2004 in werking is getreden, zijn verschillen in behandeling op grond van leeftijd verboden. Van deze regel kan alleen worden afgeweken als er sprake is van een ´objectieve rechtvaardiging' van het onderscheid. Dit is bijvoorbeeld het geval als oudere werknemers zogeheten seniorendagen krijgen omdat dit extra verlof aantoonbaar helpt om ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid te voorkomen of als oudere werknemers om dezelfde reden geen of minder nachtdiensten hoeven te draaien. Een ander voorbeeld is het hanteren van een minimumleeftijdgrens voor functies waarin men werkt met gevaarlijke apparatuur. Bij twijfel kunnen werkgevers en werknemers een oordeel vragen aan de Commissie Gelijke Behandeling (of in laatste instantie de rechter) over de vraag of het onderscheid ´objectief gerechtvaardigd' is.
Uit de onderzoeksresultaten blijkt dat CAO's geen informatie verschaffen over de redenen voor het maken van onderscheid op grond van leeftijd. Het is daardoor onduidelijk of de betrokken partijen zich bij het maken van CAO-afspraken ervan bewust zijn dat onderscheid alleen is toegestaan als er een objectieve rechtvaardiging voor is. Verder blijkt uit het onderzoek ´Gelijke behandeling in bedrijf' dat in slechts 7% van de CAO's een bepaling staat over een klachtenregeling voor sollicitanten. Sollicitanten wier sollicitatie onzorgvuldig wordt behandeld, dienen de mogelijkheid te hebben om daarover een klacht in te dienen.
bron:SZW