Als het aan de Protestantse Kerk in Nederland ligt, is de internationale Gereformeerde Oecumenische Raad (GOR), dezer dagen bijeen in Utrecht geen eeuwig leven beschoren. Binnen de internationale oecumene bestaan er twee grote organisaties waarin hervormden en gereformeerden zich hebben gebundeld: de Reformed Ecumenical Council (REC) en de World Alliance of Reformed Churches. De eerste is in de PKN ingebracht door de gereformeerde kerken, de laatste oorspronkelijk door de Nederlandse Hervormde Kerk.
Van de 39 kerken die wereldwijd lid zijn van de REC, zijn er 27 ook lid van de World Alliance of Reformed Churches. Met name dat punt was voor de deelnemers aan de Assemblee van de REC afgelopen vrijdag reden om zich te buigen over de vraag of niet op korte termijn over een zeer nauwe samenwerking van de twee organisaties gesproken moet worden. Een samenwerking die wellicht op den duur op een samengaan zou kunnen uitlopen.
Verschillende meningen
Uit het informele overleg bleek dat er onder de lidkerken verschillend over dit vraagstuk gedacht wordt. Dr. Coenie Burger uit Zuid-Afrika maakte duidelijk dat voor de Zuid-Afrikaanse kerken de oecumenische prioriteiten sterk liggen bij de samenwerking in eigen land, waar na de Apartheid nog veel aan het herstel van de relaties gedaan moet worden. Hij pleitte daarom sterk voor een hechtere samenwerking tussen REC en WARC. Met name sommige vertegenwoordigers uit Azië en Midden-Afrika zetten daar tegenover dat het familiegevoel in de REC (39 lidkerken) zo belangrijk is en dat ze dit missen in de veel grotere WARC (216 lidkerken). Dominee Jansz uit Sri Lanka wees op de verschillende karakters van beide organisaties, die een dubbel lidmaatschap waardevol maken: "We hebben de REC voor de theologische en confessionele zaken, en de World Alliance of Reformed Churches voor de sociaal-politieke".
Verrijking
Geconfronteerd met deze tegenstelling, maakte WARC-secretaris dr. Setri Nyomi - als gast aanwezig op de assemblee - duidelijk daar toch anders over te denken: "Ook voor de WARC is de theologische basis belangrijk, daar is ruimte aandacht voor. Maar het klopt dat de WARC andere accenten legt, onder meer op sociaal-ecomisch gebied." Maar die verschillende accenten maken een hechtere samenwerking tussen REC en WARC juist aantrekkelijk, aldus Nyomi: "Alle kerken brengen hun eigen gaven in. De inbreng van de REC-lidkerken, met hun nadruk op theologie en belijdenis, is daarom alleen maar een verrijking."
Dr. B. Plaisier, secretaris van de Protestantse kerk in Nederland: "Het moet mogelijk zijn beide organisaties te combineren. Dat hebben we ook in eigen land gezien. Enerzijds de rechtlijnige orthodoxe traditie, anderzijds de meer liberale, open traditie. We herkennen elkaar in de breedheid van de redding in Jezus Christus". Plaiser ziet vooralsnog de REC te zien functioneren als een afdeling binnen de WARC waar eigen thema's aan de orde kunnen komen".
WARC secretaris Nyomi : "Het is niet meer zo belangrijk wat onze voorgeschiedenis is als wel waar we samen voor staan op confessioneel en sociaal gebied. We hebben elkaar nodig. Volgens Nyomi sluit de samenwerking aan bij veranderingen die momenteel gaande zijn in de wereldwijde oecumene, internationaal aangeduid als ´reconfiguration' waarbij met name organisaties als de Wereldraad van Kerken en de Lutherse Wereldfederatie betrokken zijn. De Protestantse kerk in Nederland is lid van alle vier oecumenische organen en daarvan ook nog eens een van de hoofdsponsors.
Werkgroep
De discussie over de relatie tussen REC en WARC wordt de komende week voortgezet. Bedoeling is dat er nog tijdens deze assemblee een werkgroep met een voorstel komt over de toekomst van de REC, zodat de afgevaardigden uit de 39 lidkerken nog tijdens deze assemblee tot besluitvorming over kunnen gaan.
Bron:PKN