''Hulp bij zelfdoding? Zeg nooit nooit.'' Dat stelt Marinus van den Berg, katholiek verpleeghuispastor, priester en auteur van bestsellers over zorg en rouw, in het nieuwste nummer van VolZin. De KRO/RKK besloot enkele weken geleden een uitzending met Van den Berg op het laatste moment te schrappen.
In een aflevering van het programma Soeterbeeck discussieerde Van den Berg met zelfdodingsconsulent Ton Vink, die recent door de rechter werd vrijgesproken. Het Openbaar Ministerie had de medewerker van De Einder, een stichting die mensen helpt die kiezen voor zelfdoding, voor de rechter gebracht omdat hij een vrouw actief bij haar zelfdoding zou hebben geholpen.
Simone de Wit, hoofd godsdienst van de KRO, verbood de uitzending echter omdat het onderwerp 'onvoldoende evenwichtig' in beeld zou zijn gebracht en de 'absolute beschermwaardigheid van het leven' onvoldoende naar voren zou zijn gekomen.
'Discussie die de KRO niet wilde'
''Ik zelf heb tot op vandaag altijd naar zelfdoding gekeken als een noodsituatie met rampzalig te noemen gevolgen voor de nabestaanden'', schrijft Van den Berg nu in oecumenische opinieblad, onder de kop 'De discussie die van de KRO niet mocht'.
Als pastor ziet hij zijn taak vooral als het bieden van hulp om een zinvol leven te leiden en niet als het bieden van hulp om het leven te beëindigen. Van den Berg kritiseert het doorgeschoten denken in termen van autonomie en zelfbeschikking. ''In het zelfbeschikkingsdenken is wel veel aandacht voor de autonome mens, maar weinig voor de mens als kwetsbaar wezen.''
Tegelijkertijd kan en wil de pastor zijn ogen er niet voor sluiten dat er, ondanks alles, toch mensen zijn die zeggen niet verder te kunnen of te willen leven. ''Het is een zonde van nalatigheid om deze vragen de rug toe te keren, of niet verder te komen dan een 'nee, nooit''', aldus Van den Berg, die op dit punt afstand neemt van het officiële standpunt van de Rooms-Katholieke Kerk.
Huiveringwekkend
Van den Berg spreekt van 'een huiveringwekkende situatie' die dringend om bezinning en meer debat vraagt. De inbreng van artsen is hierbij onontbeerlijk. ''Zij dienen in deze discussie een plaats te krijgen. In deze materie past geen informatie- en hulpverleningspraktijk die ondergebracht is bij een ondoorzichtige particuliere stichting, zoals De Einder van Ton Vink.''
''Wie niet meer kan en wil leven zegt vaak: 'Ik kan of wil niet meer op deze manier leven.' En als er situaties zijn waarin de wens om het leven tóch te beëindigen consistent, weldoordacht en welbesproken blijft, moeten we dan de deur sluiten? Het risico is dat de schade voor derden dan slechts groter wordt. Wat an sich niet kan, kan für sich soms anders worden.''
Bron: IKON