In 2005 was bijna een miljoen personen
niet beschikbaar voor de arbeidsmarkt. Ze zouden misschien wel aan
de slag kunnen, maar willen niet. Het hoogst is het aandeel
vrijwillig inactieven in de niet-stedelijke gebieden, het laagst in
de grote steden. Dat blijkt uit een diepgaand onderzoek van het
CBS.
Aantal inactieven gedaald
In 2005 werkten ruim 4 miljoen personen
van 15 tot 65 jaar niet of minder dan 12 uur. Ruim 1 miljoen
daarvan wilde wel 12 uur of meer werken, de anderen niet. Een groot
deel van die resterende 3 miljoen personen is niet of niet direct
te mobiliseren omdat ze een studie volgen, naar school gaan, in de
VUT zitten of arbeidsongeschikt zijn. De anderen zouden misschien
wel aan de slag kunnen, maar willen niet. Het aantal
‘vrijwillig inactieven’ is in de afgelopen jaren fors
gedaald, van 1,35 miljoen in 2000 (12,6 procent van de
15–64-jarigen) tot 970 duizend in 2005 (8,9 procent).
Vooral vrouwen inactief
Van de vrouwen is een veel groter deel
vrijwillig inactief dan van de mannen. Daarnaast zijn ouderen vaker
inactief dan jongeren, en lager opgeleiden vaker dan personen met
een hoge opleiding. Verder is van niet-westerse allochtonen een
groter deel vrijwillig inactief dan van autochtonen en westerse
allochtonen, met uitzondering van de Surinamers en Antillianen. Zij
zijn zelfs minder vaak vrijwillig inactief dan autochtonen en
westerse allochtonen.
Geringe regionale verschillen
Op het platteland wonen meer vrijwillig
inactieven dan in de grote steden. In de periode 2000–2005
behoorde 8,5 procent van 15–64-jarigen in de vier grote
steden tot de vrijwillig inactieven. Het percentage was het hoogst
in Rotterdam (10,6), het laagst in Utrecht (6,4). Buiten de grote
steden was het 11,0 procent. Het aandeel inactieven neemt toe
naarmate de stedelijkheidsgraad afneemt. De grootste verschillen
treffen we aan tussen de zeer sterk stedelijke gebieden (8,4
procent vrijwillig inactieven) en de niet-stedelijke gebieden (12,8
procent).
bron:CBS