De basisverzekering wordt uitgebreid met
“de jaarlijkse periodieke tandartscontrole voor de
volwassene”, zo is te lezen in het zojuist gepubliceerde
regeerakkoord van CDA, PvdA en ChristenUnie. De Nederlandse
Maatschappij tot bevordering der Tandheelkunde (NMT) is blij
verrast met het signaal dat de politiek na vele jaren weer eens
aandacht lijkt te hebben voor de tandheelkunde, maar begrijpt niet
goed welk probleem de coalitiepartners met deze maatregel denken op
te lossen.
De kosten van een tandartscontrole, die de
gemiddelde volwassen patiënt overigens niet één
maar twee maal per jaar zou moeten ondergaan, bedragen momenteel
maximaal €18,80 en vormen naar de mening van de NMT voor geen
enkele volwassene een onneembare financiële drempel. Van
zo´n financieel obstakel is wel sprake als er uitgebreidere,
veelal curatieve zorg nodig is en de patiënt zich daarvoor
niet aanvullend heeft kunnen verzekeren. Naar schatting heeft circa
15% van de voormalig
ziekenfondsverzekerden afgezien van een
aanvullende tandartsverzekering, omdat men de premie daarvoor te
hoog vond. Vergoeding van de controle biedt patiënten die zich
een behandeling van een tandarts niet kunnen permitteren geen
oplossing voor hun eventuele tandheelkundige problemen Een
generieke maatregel zoals nu voorgesteld heeft vanuit
zorgperspectief dus geen enkele zin. Omgekeerd kan de maatregel wel
averechts werken: dat patiënten zich straks nog maar
één maal per jaar laten controleren omdat er slechts
één controle wordt vergoed.
Het is de NMT onduidelijk of de kosten van
een controle worden verrekend met het eigen risico. Indien dit het
geval is dan kan deze maatregel vanuit de burger niet anders worden
gezien als een sigaar uit eigen doos. Voorts is de NMT benieuwd
naar het effect van deze maatregel op de premiehoogtes van de
aanvullende tandartsverzekeringen. Met de maatregel zoals
aangekondigd is een bedrag gemoeid van jaarlijks circa € 170
miljoen; indien alle controles zouden worden vergoed loopt dit op
tot meer dan €250 miljoen. De NMT heeft de afgelopen
tientallen jaren de politiek en overheid bij elke stelselwijziging
trachten uit te leggen dat een adequate en effectieve
tandheelkundige zorg aan volwassenen vraagt om duidelijke keuzes in
de
financiering. Private financiering is goed
mogelijk, mits er een duidelijk vangnetregeling is getroffen voor
de financieel zwakkeren. En publieke financiering is ook een optie,
maar dan wel op basis van een samenhangend pakket, bestaande uit
preventieve en curatieve zorg.
Het huidige stelsel biedt in wezen de
gewenste duidelijkheid, al ontbreekt de noodzakelijke
vangnetregeling. De NMT vindt dat de middelen die het toekomstige
kabinet wil uittrekken voor de tandheelkunde alleen effectief
kunnen worden ingezet indien wordt gekozen voor specifieke
maatregelen gericht op de toegankelijkheid van de tandarts voor de
financieel zwaksten, uitbreiding van het jeugdpakket tot en met 21
jaar, en het stimuleren van de collectieve preventie.
bron:NMT