De 14.000 mensen die gedwongen in ggz-instellingen verblijven dreigen hun gemeentelijke uitkering te verliezen. Doorlopende vaste lasten zoals de huur voor een woning of de kosten voor gas en elektra kunnen dan niet meer worden betaald, waardoor zij hun woning kunnen verliezen en ook gezinsleden in de problemen komen. Zij kunnen evenmin ziektekostenpremies betalen waardoor de medische zorg voor deze mensen in gevaar komt. Tot slot is er geen enkele ruimte voor persoonlijke uitgaven.
In ggz-instellingen verblijven circa 14.000 patiënten die onder dwang opgenomen zijn omdat zij door een psychische stoornis een gevaar zijn voor zichzelf of voor de maatschappij. Deze mensen hebben vaak geen ziekte-inzicht en zijn daardoor niet bereid zich vrijwillig op te laten nemen. Ongeveer de helft van deze groep, dus 7.000 mensen, is langer dan drie weken opgenomen. Ook worden er jaarlijks enkele tientallen mensen gedwongen opgenomen in een ggz-instelling omdat zij een delict hebben gepleegd waarvoor de rechter hen op grond van een psychische stoornis volledig ontoerekeningsvatbaar heeft verklaard.
Wet Werk en bijstand
De Wet Werk en bijstand sluit ‘personen aan wie rechtens hun vrijheid is ontnomen’ uit van verschillende vormen van bijstand. Het gaat dan bijvoorbeeld om gedetineerden. Zij hoeven tijdens hun detentieperiode echter geen ziektekostenpremie te betalen en de minister van Justitie draagt de kosten voor medische zorg. Zij ontvangen daarnaast een maandelijks bedrag voor persoonlijke uitgaven. Volgens de uitleg die veel gemeenten aan de Wet Werk en bijstand geven betreft deze wet niet alleen gedetineerden,maar ook mensen die gedwongen zijn opgenomen in ggz-instellingen. De gemeenten neigen ertoe de uitkering van deze mensen vanaf de eerste dag van opneming in een ggz-instelling stop te zetten. Voor deze groep bestaat echter geen enkel financieel vangnet. Mensen die vrijwillig in een ggz-instelling verblijven hebben wel weer recht op vormen van bijstand. Zij ontvangen maandelijks een bedrag aan zak- en kleedgeld waarvan zij in elk geval wel de premie voor hun ziektekostenverzekering kunnen betalen.
De Wet Werk en bijstand sluit ‘personen aan wie rechtens hun vrijheid is ontnomen’ uit van verschillende vormen van bijstand. Het gaat dan bijvoorbeeld om gedetineerden. Zij hoeven tijdens hun detentieperiode echter geen ziektekostenpremie te betalen en de minister van Justitie draagt de kosten voor medische zorg. Zij ontvangen daarnaast een maandelijks bedrag voor persoonlijke uitgaven. Volgens de uitleg die veel gemeenten aan de Wet Werk en bijstand geven betreft deze wet niet alleen gedetineerden,maar ook mensen die gedwongen zijn opgenomen in ggz-instellingen. De gemeenten neigen ertoe de uitkering van deze mensen vanaf de eerste dag van opneming in een ggz-instelling stop te zetten. Voor deze groep bestaat echter geen enkel financieel vangnet. Mensen die vrijwillig in een ggz-instelling verblijven hebben wel weer recht op vormen van bijstand. Zij ontvangen maandelijks een bedrag aan zak- en kleedgeld waarvan zij in elk geval wel de premie voor hun ziektekostenverzekering kunnen betalen.
Aanpassing wetgeving
Omdat elke Nederlandse burger per 1 januari premieplichtig is en binnenkort het moment aanbreekt waarop verzekeraars de eerste wanbetalers wettelijk de verzekering op kunnen gaan zeggen komt deze speciale groep ggz-patiënten dan echt in de problemen. GGZ Nederland roept de departementen van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, Justitie en VWS alsmede de politiek op om met grote spoed een oplossing voor deze groep van14.000 ggz-patiënten te zoeken.
Omdat elke Nederlandse burger per 1 januari premieplichtig is en binnenkort het moment aanbreekt waarop verzekeraars de eerste wanbetalers wettelijk de verzekering op kunnen gaan zeggen komt deze speciale groep ggz-patiënten dan echt in de problemen. GGZ Nederland roept de departementen van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, Justitie en VWS alsmede de politiek op om met grote spoed een oplossing voor deze groep van14.000 ggz-patiënten te zoeken.
bron:GGZ Nederland