De Zilveren Camera 2005 is maandag uitgereikt aan de in Kenia wonende fotograaf Sven Torfinn. De jury riep zijn zwartwitfoto unaniem uit tot winnaar van de in totaal 6578 inzendingen naar de 57e editie van de fotoverkiezing. De winnende foto toont het opgebaarde lichaampje van de vijfjarige Vamuliya omringd door treurende familieleden en buren in het vluchtelingenkamp Tche in de Democratische Republiek Congo in Afrika.
`Geen gebeurtenis of problematiek die het afgelopen jaar in het nieuws was. Lijden en sterven in Afrika zijn daarvoor al lang te gewoon geworden. Wel een foto die door zijn beeldende kracht en kwaliteit, zijn visuele schoonheid, de beschouwer betrekt bij de tragische realiteit van grote groepen vergeten vluchtelingen in Congo. Het verdriet en de gelatenheid op de gezichten van de volwassenen laten een verpletterende indruk achter. Een foto waar de Nederlandse fotojournalistiek trots op kan zijn', staat er in het juryrapport.
De jury noemt de winnende plaat verder "een klassieke zwart-witfoto in de traditie van de humanistische, geëngageerde documentaire fotografie". Tot fotojournalist van het jaar werd maandag Geert van Kesteren uitgeroepen. De Canonprijs (aanmoedigingsprijs) was voor Jan-Joseph Stok.
De winnaar van de Zilveren Camera was maandag wegens zijn verblijf in Kenia niet in staat de onderscheiding in ontvangst te nemen. Wel liet hij via een e-mail aan de juryvoorzitter weten blij te zijn dat een foto uit Afrika deze erkenning krijgt. Hij is van mening dat het goed is dat een foto onder de aandacht komt waarop te zien is hoe een meisje, door gebrek aan medische zorg, een onnodige dood is gestorven.
Geert van Kesteren (39), die onder meer werkt voor Stern en M-Magazine (NRC Handelsblad), werkt ongeveer de helft van het jaar in het buitenland. Ook hij vindt het positief dat door fotografie buitenlandse kwesties aan de kaak worden gesteld. "In Nederland hebben we het relatief goed en dit soort verhalen moeten dus ook voor het voetlicht komen."
Van Kesteren onderschrijft het verhaal van de jury dat voorlichters in Nederland het nieuws steeds meer regisseren. Allerlei regels en afzettingen maken het fotografen moeilijker hun werk goed te doen. "Toch was dat voor mij niet de reden naar het buitenland te gaan. Ik mis in de inzendingen van dit jaar ook grote binnenlandse thema's als de Schipholbrand, het integratievraagstuk en het drugsbeleid. Ik ben natuurlijk veel in het buitenland, dus misschien kan ik het niet goed inschatten, maar ik had daar meer aandacht voor verwacht."
Van Kesteren volgde in 2005 vooral slachtoffers van de tsunami. "Ik heb niet alleen de verwoestingen vastgelegd, maar ook de veerkracht van de mensen. Zo ontmoette ik een man van in de 50 die alles kwijt was, zijn gezin en zijn huis. Alleen het fundament van zijn huis was er nog. Daarop zette hij een stoeltje neer, hing twee matjes boven zijn hoofd en zei: zo, ik ben weer thuis. Uit zo'n mentaliteit put ik persoonlijk ook veel kracht."
bron:NVJ