De Wereldzendingsconferentie in Athene brengt mensen uit verschillende landen, kerken en culturen samen. Ook de Cubaanse kerken zijn vertegenwoordigd, in de persoon van Rhode Gonzà¡lez Zorilla, voorzitter van de Raad van Kerken in Cuba. Zij heeft een bijzondere band met het thema verzoening, à©à©n van de thema's van de conferentie.
Rhode Gonzà¡lez Zorilla is sinds maart van dit jaar voorzitter van de Raad van Kerken in Cuba. Zij is zowel de eerste vrouw in die functie als de eerste afkomstig uit een van de Pinksterkerken. Naast het voorzitterschap van de raad is ze voorganger in een kleine gemeente. Het is geen toeval dat een vertegenwoordigster van de Pinksterkerken in Cuba voorzitter is van de Raad van Kerken; want de Pinksterkerken vormen de helft van het aantal betrokken kerken (bijna 30). De andere helft bestaat uit meer traditionele protestantse kerken. De Rooms-Katholieke Kerk maakt geen deel uit van de Raad.
De protestantse kerken in Cuba (inclusief Pinksterkerken) hebben roerige jaren achter de rug. Và³à³r de Cubaanse Revolutie waren zij nog sterk afhankelijk van de moederkerken in met name de Verenigde Staten. Na de machtsovername van Fidel Castro werd de relatie met de moederkerken abrubt verbroken. De kerkleiders moesten het land uit, waarmee ook vaak de financiële middelen wegvielen. De Cubaanse kerken stonden er plotseling alleen voor. Omdat de kerken in de jaren die volgden weinig ruimte kregen van het regime, werd hun positie er steeds moeilijker op, ook omdat veel leden de kerk de rug toekeerden. Sinds de jaren tachtig lukt het gelijdelijk aan weer om de relaties met de oude moederkerken te herstellen, maar à©à©n ding werd wel duidelijk: de Cubaanse kerken zijn zelfstandige kerken geworden die zelf hun verantwoordelijkheid nemen. In die nieuw situatie speelt de Raad van Kerken een belangrijke rol: "We proberen de lidkerken te stimuleren om open te staan naar de samenleving, zo geeft Rhode Gonzà¡lez aan. "Sluit je niet op binnen de muren van de kerk maar laat zien waar je voor staat." Overigens gebruiken de kerken daar geen grootscheeps campagnes voor, als ze dat al zouden kunnen betalen. "Onze kracht is denk ik dat we persoonlijk contact zoeken met mensen, hen aanspreken met de vragen van het dagelijks bestaan."
Dat die aanpak succes heeft gehad, blijkt wel uit de groei die de protestantse kerken hebben meegemaakt. De afgelopen tien jaar is hun aantal vertienvoudigd, waardoor zij nu naar schatting 10% van de bevolking uitmaken. De aanwas van de kerken - die zich momenteel weer stabiliseert - is voor een deel te danken aan de terugkomst van mensen die in de afgelopen decennia de kerk de rug toekeerden, toen de kerken sterk gemarginaliseerd waren. Nu deze mensen als ´verloren zonen en dochters' weer worden binnengehaald, levert dat ook spanningen op, bijvoorbeeld bij degenen die de kerk altijd trouw zijn gebleven. Zij voelen zich soms de oudere broer uit de gelijkenis van de Verloren Zoon, waarvoor geen feest werd aangericht. "Verzoening speelt in onze kerken dan op dit moment ook een belangrijke rol", zo geeft Rhode Gonzalà©z aan: "verzoening met het verleden, verzoening tussen de ´oude gemeente' en de nieuwkomers. Als Raad van Kerken proberen we daar ook een coachende rol in te spelen. Zo organiseren we werkdagen voor de lidkerken, waarop we hen proberen bewust te maken van de methoden die ze in hun gemeenten hanteren om met dit soort spanningen om te gaan. Wat vaak blijkt is dat we terugvallen op bestaande technieken uit een andere context. Wat we nog beter moeten leren is om te kijken naar wat we zelf kunnen, wat bij ons past." Met een licht verwijtende ondertoon praat ze over buitenlandse zendelingen die op een toeristenvisum Cuba binnenkomen om daar met folders en andere middelen het evangelie te brengen. Om de waarde van het Evangelie te tonen heb je geen bijzondere technieken nodig, ook niet in Cuba: "Kerken hebben in Cuba geen andere rol dan waar ook ter wereld: vertellen over het Evangelie en je inzetten voor een beter leven voor alle burgers."
bron:PKN